Verblijf in Agape

Woensdag 22-10 had ik om 10.00 uur een afspraak bij Agape. Ik moest ze nog even bellen om te bevestigen, maar helaas waren zie die dag in het ziekenhuis, dus konden ze zelf niet komen. Ik werd opgevangen door een lieve dame. Meteen zei ik al tegen haar dat ik graag wilde dat ze in het Zuid-Afrikaans tegen mij praatte, want ik wilde dat graag leren. Ik probeerde het te begrijpen en zij mij ook. Ze wilde mij eerst mijn slaap plek laten zien en daarna zou ze mij afzetten bij agape 4. Omdat ik het niet helemaal goed kon verstaan en ik de vorige keer niet die plek had gezien, dacht ik dat ze de weeskinderen bedoelde. Mijn hart maakte meteen een sprongetje en ik had er helemaal zin in. Eerst nog naar mijn kamer. Tja, ik had er niet zoveel van verwacht en wat ik zag was ook precies wat ik in gedachte had. 1 bed in een klein donker kamertje met een dun matrasje. De kamers roken ook echt naar niet gebruikte kamers. Naar zo’n oude zolder waar je natte kleding hangt. Er was ook geen keukentje en ook geen koelkast. Maar toch vond ik het niet erg en wist ik dat ik mij prima zou vermaken! Na Jetty gedag te hebben gezegd en bedankt voor de goede zorgen, werd ik gebracht bij Agape 4. Ik kwam binnen in een grote zaal met een hoop kinderen van verschillende leeftijden. Deze kinderen hadden een geestelijke en lichamelijke beperking en waren inderdaad wees, omdat de ouders hun bij de geboorte niet meer wilden hebben. Bij Agape 4 gaan ze naar een speciaal onderwijs tot 16.00 uur en daarna naar ander onderdak. Toen ik aankwam waren ze net bezig met het oefenen voor een optreden. Ik kwam even voor de groep staan om mij voor te stellen en ze riepen in koor hallo! Of iets in die richting. Voelde me erg welkom door de kinderen. Zo bijzonder om te zien hoe zij een optreden doen. Kinderen die een beetje geestelijke beperking hadden, waar je het bijna niet aan kon zien en die ook de oudste waren, tot kinderen in een rolstoel en bijna niks konden. Ze kwamen 1 voor 1 op en het nummer van Michael Jackson begon te draaien. Heal the world! Jeetje… Dat was slikken.. Om al die kinderen zo te zien en dan, voor zover zij dat konden, mee te zingen en een beetje te bewegen. Sommigen keken mij aan en ik gaf ze een glimlach.. Ik kreeg ze ook terug.. 1 jongetje deed bij de zin: For you and for me, wijzen naar mij… Niet huilen Maaike, niet huilen! Het was echt heel bijzonder. Tijdens het nummer dacht ik wel: Waarom word ik uitgerekend bij deze groep gezet? Ik moet eerlijk zeggen dat ik er best wel moeite mee heb. Ik weet gewoon niet hoe ik tegen die kinderen moet doen. Echt niet! Waarom nu net bij hun? Misschien wel om een reden… Ik weet het niet.. Tot op de dag van vandaag weet ik het nog steeds niet.. Ik werd gevraagd om bij een klasje te helpen met het eten. Er zaten 5 kinderen in die klas. 1 zonder rolstoel en de rest in een stoel. Ze vroegen mij of ik Ernest (7 jaar) wilde eten geven. Dat wilde ik wel.. Echt een leuk koppie had hij.. (hier in Zuid - Afrika mag ik dat zeggen, want hier noemen ze hoofd; kop) Ik begon hem te voeden en een beetje te praten tegen hem.. Bij de eerste hap spuugde hij meteen het eten in mijn gezicht.. Niets aan de hand, doe het gewoon nog een keer.. En weer spuugde hij het eten met spetters in mijn gezicht.. De andere 2 dames begonnen te lachen en zei dat hij dat altijd bij de eerste paar happen doet. Hmmm… Dat hadden ze mij wel even kunnen vertellen vond ik… Maar ja, ik bleef volhouden en als hij weer spuugde zette ik zijn slabber voor zijn mond! Uiteindelijk ging hij eten. Ik had echt moeite met deze kinderen. Wist nou niet of ze lachte of het niet leuk vonden. Ik wilde eigenlijk gewoon naar huis op dat moment. Maar ik wilde niet opgeven en bleef mijn best doen. We gingen naar buiten en buiten kreeg ik wel een beetje contact met de kinderen en begonnen ze te lachen naar me. Alleen al een aanraking was voldoende, want als ik wegliep hielden ze mijn hand stevig vast zodat ik ze niet kon loslaten. Ook Ernest begon te lachen en te giechelen met me. Een heerlijk ventje! Maar dat gebeurde ook met meerdere kinderen daar. Wel merkte ik aan mezelf dat ik liever in de keuken ging helpen dan met de kinderen ging spelen. Deze dag was snel voorbij en ik werd uitgenodigd bij de familie van Agape. De oprichters zelf met hun 9 geadopteerde kinderen. Mijn avond eindigde wel nog fijn, want ik zag het echt niet meer zitten die middag.. Bij hun kreeg ik weer wat meer energie en ik had leuk contact met de oudste kinderen van 14 jaar. Met 2 meiden lekker bij het water als meiden zitten kletsen. Ik mocht blijven eten en we deden ouderwets Domino. Er kwamen ook 2 meiden die bij Agape werken eten. Die 2 meiden nodigde mij uit om bij hun te slapen. Daar was ik erg blij mee, want dan sliep ik niet helemaal alleen en zij hadden ook een keuken en het gezellig gemaakt. Ik kon heerlijk gaan slapen, want ik was erg moe…
De volgende dag mocht ik met Sharon meelopen! Dit was 1 van die meisjes waarbij ik sliep. Ik was daar natuurlijk erg blij mee, want zei geeft les aan kinderen van 6 jaar. Haar klas bestond uit een klas van 30 kinderen! Pfff… En dat alleen! Toen ik aankwam op het plein was het al erg druk met kinderen. Er kwamen al veel kinderen op mij af en noemde mij tanny (tante) ze kwamen naar me toe en begonnen mij te knuffelen.. Zo heerlijk! Ze moesten in een rij gaan staan om naar de wc te gaan. Ze bleven met grote ogen naar mij kijken en ik kreeg van elk kind een glimlach. Om deze dag nou helemaal op te gaan schrijven wordt erg lang, maar ik vond het een bijzondere ervaring hoe Sharon het voor elkaar heeft gekregen deze klas zo onder de knie te hebben. Alles deden ze in koor. De kinderen maakte ‘ruzie’ om bij mij te mogen zitten. Ze wilde aan me zitten en aan mijn haren en met mij dansen. Dit ging zo heel de dag door. In de pauze ging ik op een gegeven moment naar buiten en vroegen een paar meisjes om aan mijn haar te mogen zitten. Deze school bestaat uit 3 klassen van 30 kinderen van 6 jaar. Ik ging zitten en er kwamen een hoop meisjes mijn richting oprennen om ook aan mijn haar te willen zitten. Dit werd natuurlijk ruzie en een getrek! (ook aan mijn haar) Hahaha.. Ik kon er wel om lachen en genoot er echt van… Einde van de dag was ik kapot en ging weer op tijd naar bed. Om te slapen in deze omgeving (de krottenwijken) is het heel anders dan bij Jetty. Hier leven de mensen echt op straat. Ze slapen in hun, tja.. hut en eten, koken, zingen, praten buiten. Eigenlijk alles. Dit merk je ook in de avond en ook vroeg in de ochtend. Om 6.00 is er alweer leven op straat. Ik sliep hier wel goed hoor, maar erg kort.
Volgende dag mocht ik weer met Sharon meelopen. Ik wilde dit ook erg graag, want ik vond haar klas ook leuk en ik voelde mij op mijn gemak bij haar. Deze dag voelde ik mij wat minder.. Waarom weet ik niet. Misschien omdat ik eigenlijk niet wist wat ik moest doen. Ik ben niet zo creatief en heb ook geen ervaring hierin. Maar ik wilde niks anders, want ik kwam erachter dat Agape geen weeskinderen (op de gehandicapte kinderen na) had. Toch is dat wat ik erg graag wil. Nogmaals dit was ook echt een hele ervaring, maar ik voelde mij niet happy. Ik voelde mij niet nodig hier. Alles is goed georganiseerd en er werken mensen met ervaring. Wat kon ik hier in nog voor hun betekenen? De kinderen waren ook erg druk deze dag. Wel vond ik het heerlijk als ze al hun werkjes aan mij lieten zien en mij overal bij riepen. Tanny! Juffrouw! Dat was echt fijn en voelde mij, ook door hun, thuis. De ochtend was weer met zingen en ik genoot daar zo van! Heb een nummer mogen filmen zodat ik dat met jullie kan delen als ik thuis ben en voor mezelf!! Ook het bidden ging in koor. In de pauze mochten ze weer aan mijn haar zitten. Na een tijdje vroeg een meisje mij om met haar een spelletje te doen. Zo tegen elkaars handen klappen. Ik deed mee, maar ook hier gingen de meiden weer beetje ruzie maken.. (de hele tijd bij het typen staat er een glimlach op mijn gezicht) Na een tijdje te spelen vroeg ze mij achter haar aan te lopen en we gingen een soort van dansje doen.. Nou, ik en dansen op een schoolplein waar ook anderen juffen staan te kijken… Normaal zou ik daar veel te verlegen voor zijn, maar nu dacht ik: Schijt! Ik doe het voor die kinderen.. En daar ging ik hoor.. Nou… Wat mij nou overkwam.. Bijna al de kinderen van het plein deden mee en gingen zingen! Het leek wel een flashmop! Geweldig dit! En dan was er ook nog een nummer wat eindigde met: I LOVE YOU! En al de kinderen wezen naar mij… Pffff… Wat een gevoel!! Onbeschrijfelijk… Dit duurde wel 20 min.. The time of my life… Het maakte mijn dag weer goed. Er werd veel geknuffeld en kusjes gegeven door de kinderen.. Je ziet aan de kinderen dat ze uit een niet zo’n goeie omgeving komen. Sommige kinderen hadden geen brood bij zich en sommigen geen schoenen aan. Sommige stonken ook. Vanmorgen werd er ook een zakmes uit de zak van een jongetje gehaald, 6 jaar!! Zo onwerkelijk.. Maar goed, hier zo ‘normaal’. Agape geeft de kinderen in de ochtend pap en in de middag rijst of soep. Zelf moeten ze brood meenemen, maar er zijn kinderen die niets hadden. Dan delen de anderen kinderen graag hun brood. Zo mooi om te zien.. Als ze naar huis gingen gaven ze nog een knuffel of een high five! De moeders hebben 2 uur de tijd om hun kinderen op te halen. Sommige worden gewoon vergeten.. Vanwege verslaving of alcohol.. Zo sneu.. Dan worden de ouders gebeld of gehaald en komen ze ze halen.. Vrijdag middag doet Sharon ook nog kids club. Dan mogen alle kinderen uit de buurt komen. Van jong naar oud. Ook dit was weer een hele ervaring. Er komen gewoon kinderen in hun vieze kapotte pyjama aan. Zo zielig.. Ook die zochten weer liefde en kwamen knuffelen. Maar deze kinderen gaven mij ook weer veel liefde.. Ik ervaar hier bij Agape veel liefde van Jezus.. Als je niet weet hoe dat voelt is het moeilijk uit te leggen, maar wat heb ik een liefde en warmte ervaren! Van de mensen die hier werken, maar ook van de kinderen die dit meekrijgen hier in Agape. (Agape betekent ook Liefde) Ondanks al hun ellende zijn ze echt mooi en prachtig. Tijdens Kids club wordt er gezongen en spelletjes gedaan en bijbel verhaal verteld… Aan het einde van kids club geven ze 4 boterhammen met pindakaas mee… De dankbaarheid is dan echt te zien bij die kinderen.. In de avond ging ik nog een kijkje nemen bij de jongeren avond. Ik had het de meiden van de familie beloofd dat ik zou komen. Ik was kapot, maar wilde het wel graag mee maken. Kijken hoe zij het doen. Ik vond het best spannend, want ik wist niet wat mij te wachten stond. De zaal zat vol met jongeren. Verschillende soorten.. Goed uitziende jongeren, maar ook hongerige jongeren. Allemaal waren ze erg vriendelijk. Ze gingen zingen; This little light of myn.. en zelfs de jongens deden enthousiast mee! Daarna gingen we spelletjes doen, die je bij de jongeren in Nederland niet eens zou kunnen voorstellen aan ze, want dan zouden ze al gaan lachen.. Nou hier werkte het gewoon en ik heb echt veel lol gehad! Leuke spelletjes! Daarna een bijbel quiz gedaan en de avond was voorbij… Weer een leuke afsluiting..
Zaterdag was ik uitgenodigd door de meiden van de familie. Ik werd 10.00 uur opgepikt en we reden door de sloppenwijken heen. Army (de ‘mama’) sprak wat mensen aan en gaf sommigen mensen wat brood. Je zag aan deze mensen dat ze het echt nodig hadden.. Onderweg was er ook nog een ruzie met 2 mannen waarvan 1 een groot mes had. Hij dreigde ermee en stak de man ook in zijn zij.. Er werd geprobeerd te sussen door een vrouw en het leek de normaalste zaak van de wereld hier, want iedereen deed gewoon zijn ding.. Kinderen die erbij stonden.. Ik vond het allemaal erg moeilijk.. En ondertussen gaf Army het brood aan de mensen.. We reden door en je ziet dat er kinderen er hongerig bij zitten op straat.. Een moeder die haar baby gewoon de borst geeft, hongerige puppy’s, verslaafde enzovoorts.. Echt zoals je het wel eens op tv ziet.. Ik vond het echt moeilijk, maar ook weer mooi dat ze deze mensen een bepaald soort Liefde kon geven.. Ze kende haar en sommigen nodigde ze ook uit om naar de kerk te komen.. We kwamen aan bij hun thuis en ben daar heel de dag geweest, gewoon spelletjes doen, zoals Rummikub en Dominos en Uno.. We gingen nog een ijsje eten en om 18.00 uur was ik weer thuis.. Weer een dag om niet te vergeten.. Morgen naar de kerk! Heb er veel zin in!!
Vandaag is het maandag. Ben weer bij Jetty thuis.. Het voelt vertrouwd. Heb ook weer internet en moet zeggen dat ik het niet helemaal gemist heb. Soms, maar heb weer een boek uitgelezen! Gister heb ik de dienst mogen meemaken. Het was heerlijk om er te zijn. Zoals het gaat met donkeren in een kerk. Swingen! Het publiek bestond uit mensen die geld hadden en uit mensen die probeerde zich mooi te kleden, maar waar je aan kon zien dat ze niks hadden. Naast mij kwamen 2 jongetjes zitten. Ik denk een jongen van 5 en een jongen van 4 jaar. Ze waren zonder ouders en zagen er moe en hongerig uit. Vooral het kleine jongetje zag er vies uit en had allemaal verwondingen aan zijn gezicht. Ook gaten in zijn kleding. Hij glimlachte paar keer naar me. Ik had zo met ze te doen. Het jongetje wat naast mij zat viel in slaap tegen mijn schouder. De getuigenissen op het podium kon ik niet meer volgen en vroeg mij alleen maar af wat ik voor deze jongens kon betekenen. Ik baalde dat ik niks in mijn tas had. En geld geven vond ik ook niet fijn. In mijn kamer had ik nog wel fruit in blik, maar wist niet of Sharon het goed zou vinden als ik ze binnen zou uitnodigen. Maar helaas gingen ze op een gegeven moment naar buiten. Ik was echt verdrietig en kon alleen maar voor ze bidden. Ik wilde ze niet zo naar buiten laten, maar ja, zo is het nou eenmaal. Aan het einde van de dienst stond ik alleen buiten. En wie kwamen er naar mij toe lopen? Die jongens! En het kleine jongetje gaf me meteen een knuffel en stond tegen mij aan. Hij zei niks, alleen een knuffel. Ik heb een tijdje zo met hem gestaan. Sharon kwam aanlopen en ik vroeg haar meteen of ze het ok vond als ik ze mee naar binnen nam. Natuurlijk!! Wat was ik blij. Heb ze mijn fruit gegeven en een glas melk en brood voor naar huis. Sharon vroeg ze waar hun ouders waren en of ze hadden gegeten deze morgen. Maar ouders waren thuis en dronken en ze hadden nog niks op. Ik rook het al toen ze naast mij zaten, je kent dat wel, een bepaalde lucht als je nog niks gegeten had. Ze aten alsof ze al dagen niet hadden gegeten en waren zo blij en dankbaar! Ben ze vergeten nog een appel mee te geven, maar ze vroegen ook nergens om! Zo bijzonder… Genoeg appels stonden er voor hun neus. Toen ze wegliepen zag ik bij dat kleine jongetje een groot gat in zijn broek bij zijn billen zitten.. Waarom had ik nou geen kleren voor ze??! Misschien hadden ze ook wel even in bad gewild.. Heb ik ze wel genoeg gegeven??! Ik had echt met ze te doen en wilde ze eigenlijk niet laten gaan..
Al vroeg kwam Jetty mij halen.. Ik was blij haar te zien en merkte wel dat ik haar gemist had en zij mij ook. Het afscheid met Sharon viel mij zwaar. We hebben een traan gelaten. Ik weet niet waarom. Heb haar een brief en geld gegeven omdat zij zoveel doet daar voor die kinderen. Ze heeft een goed hart! Ze was me zo dankbaar. Ik weet dat ze ook weinig tot niks heeft en ik weet dat ze ermee doet wat goed is. Ben blij dat ik haar heb ontmoet, ze heeft mij laten zien hoe het is om met God te leven. Soms vergeet ik dat wel eens en zij heeft mij dat gevoel weer terug gegeven. Andersom vertelde zij mij ook dat ik bij haar dingen heb laten zien en dat ik op haar pad ben gekomen voor een reden. Wat we besproken hebben houd ik voor mezelf. Maar het was voor mij een bijzondere ervaring de afgelopen dagen. Anders dan ik misschien had verwacht, maar het was goed… Bijzondere mensen ontmoet, maar teveel om te vertellen voor nu.
Zal het een beetje gaan afkappen weer! Als laatste heb ik gister nog een achterneef ontmoet van 33 jaar. Een zoon van de zus van Jetty. Jetty had hem uitgenodigd en ik denk een beetje voor mij. Het klikte goed en hij nam mij meteen uit voor een drankje! Heb dit ook best wel gemist hier. Gewoon er even uit met leeftijdsgenoten. We zijn naar 3 verschillende cafeetjes geweest en heb een leuke avond gehad! Het was rustig in elke kroeg, maar er gewoon even uit en mijn muziek horen ipv dat van Jetty was ook wel even nodig hoor.. Wel grappig.. Van kerk naar kroeg! Hahaha.. Maar het was leuk. Helaas merk ik het nu wel dat ik het naar mijn zin heb gehad gisteravond..
Ik ga stoppen nu. Denk dat ik deze week niet zoveel meer zal meemaken. Hoop alles te kunnen verwerken op het strand deze week. (als het mooi weer is, want vandaag geen zon) Kaapstad zal ik ook nog gaan bezoeken. En dan is het tijd om naar Nederland te komen. Moet zeggen dat ik daar ook wel klaar voor ben..